Είκοσι πέντε χρόνια από το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα κυκλοφορεί η αυθεντική βιογραφία του, σύμφωνα με την εντολή που είχε αφήσει στον δικηγόρο του και στον Νίκο Σταθούλη.
Μέσα από την αυτοβιογραφία του Ιόλα παρακολουθούμε τη συναρπαστική ιστορία της καλλιτεχνικής αλλά και της κοσμικής ζωής των μητροπόλεων του σύγχρονου κόσμου.
0 Αλέξανδρος Ιόλας ήταν και είναι ένα πολυσυζητημένο και ιδιοφυές πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας, της οικουμένης - μια ηγετική μορφή στην Ιστορία της Τέχνης του 20ού αιώνα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξε θύμα ενός πρωτοφανούς και άγριου διασυρμού, κατηγορούμενος για υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας, πορνείας και ναρκωτικών.
Δεν συνέταξε διαθήκη, άφησε όμως ενενήντα κασέτες, στις οποίες διηγείται τη ζωή του στον Νίκο Σταθούλη, που τον επέλεξε, ο ίδιος, για βιογράφο του. Η αυτοβιογραφία του Αλέξανδρου Ιόλα, που παρουσιάζεται 25 χρόνια από το θάνατό του (1987), θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης του ανθρώπου για τον οποίο ο Μαξ Έρνστ είπε κάποτε: "Μα ποιος είναι αυτός που μπορεί να πάει κόντρα στους θυμωμένους ωκεανούς; Ω! Μα ασφαλώς ο Αλέξανδρος Ιόλας".
Περίληψη
Είκοσι πέντε χρόνια από το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα κυκλοφορεί η αυθεντική βιογραφία του, σύμφωνα με την εντολή που είχε αφήσει στον δικηγόρο του και στον Νίκο Σταθούλη.
Μέσα από την αυτοβιογραφία του Ιόλα παρακολουθούμε τη συναρπαστική ιστορία της καλλιτεχνικής αλλά και της κοσμικής ζωής των μητροπόλεων του σύγχρονου κόσμου.
0 Αλέξανδρος Ιόλας ήταν και είναι ένα πολυσυζητημένο και ιδιοφυές πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας, της οικουμένης - μια ηγετική μορφή στην Ιστορία της Τέχνης του 20ού αιώνα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξε θύμα ενός πρωτοφανούς και άγριου διασυρμού, κατηγορούμενος για υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας, πορνείας και ναρκωτικών.
Δεν συνέταξε διαθήκη, άφησε όμως ενενήντα κασέτες, στις οποίες διηγείται τη ζωή του στον Νίκο Σταθούλη, που τον επέλεξε, ο ίδιος, για βιογράφο του. Η αυτοβιογραφία του Αλέξανδρου Ιόλα, που παρουσιάζεται 25 χρόνια από το θάνατό του (1987), θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης του ανθρώπου για τον οποίο ο Μαξ Έρνστ είπε κάποτε: "Μα ποιος είναι αυτός που μπορεί να πάει κόντρα στους θυμωμένους ωκεανούς; Ω! Μα ασφαλώς ο Αλέξανδρος Ιόλας".
Πληροφορίες προϊόντος
Συγγραφέας
Ιόλας, Αλέξανδρος,Σταθούλης, Νίκος
Eκδότης
Οδός Πάνος
ISBN
9789604770823
Κωδικός Ευριπίδη 010100044822
Έτος κυκλοφορίας 2012
Σελίδες 383
Διαστάσεις 21χ14
Βάρος 591 gr
Ιόλας, Αλέξανδρος
Συγγραφέας
Ο Κωνσταντίνος Κουτσούδης, γιος του Ανδρέα έμπορου βαμβακιού από τη Χίο και της Περσεφόνης, γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το Μάρτιο του 1908. Νονός του γίνεται ο Κων/νος Τσαλδάρης. Τον πρωτότοκο γιό της οικογένειας ακολουθούν η Νίκη, ο Δημήτρης και η Ηρώ. Μεγαλωμένος σε αστικό περιβάλλον αγοράζει και μελετάει βιβλία, ενώ μαθαίνει πιάνο. Μια παράσταση της Κοτοπούλη τον επηρέασε θετικά για την Ελλάδα, την οποία θέλει να επισκεφτεί πάση θυσία. Γνωρίζει τον Καβάφη, ο οποίος του δίνει τρεις συστατικές επιστολές, για τον Παλαμά, τον Σικελιανό και τον Μητρόπουλο. Με τις λιγοστές του οικονομίες και τις επιστολές στην τσέπη το σκάει από το σπίτι του και έρχεται στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 1927. Μένει σε ένα δωμάτιο στην οδό Αριστοτέλους, το ενοίκιο του οποίου πληρώνει η Ναυσικά Παλαμά. Ανεβαίνει συχνά στην Ακρόπολη, όπου του αρέσει να χορεύει, ενώ κάποια στιγμή τον φωτογραφίζει εκεί η Νέλλυ. Ο Μητρόπουλος του δίνει συστατική επιστολή για τον Πάνο Αραβαντινό στη Γερμανία, ενώ ο Σικελιανός τον βοηθάει να πάει στη ρομαντική Ιταλία όπου και παραμένει για κάποιο χρονικό διάστημα. Είναι η αρχή της εποχής του Μουσολίνι. Επόμενος σταθμός το κοσμικό και σικ Βερολίνο, όπου αρχίζει περισσότερο να ασχολείται με το χορό. Μετά από οντισιόν γίνεται κορυφαίος χορευτής στην όπερα του Σάλτσμπουργκ στο έργο "Ορφέας και Ευρυδίκη". Επιστρέφει στο Βερολίνο και φοιτά στη σχολή χορού του ρώσου Γκσόβκσι. Το 1933, παραμονές Χριστουγέννων, φτάνει στο Παρίσι και γράφεται στη σχολή χορού της Εγκόροβα, όπου σπουδάζει με υποτροφία. Είναι ιδιαίτερα κοινωνικός, συναναστρέφεται την καλή κοινωνία του Παρισιού, πoζάρει ως μοντέλο στον Ραούλ Ντιφί, δίνει τις τρίχες του στον Αντουάν να τις κάνει βλεφαρίδες για την Γκάρμπο, κλπ. Αγοράζει τον πρώτο του πίνακα από τον ίδιο τον Ντε Κίρικο. Γνωρίζει τον Ζαν Κοκτώ, τον οποίο και ερωτεύεται. Το 1935 φτάνει στη Νέα Υόρκη μετά από πρόσκληση της Φλώρας Μέγιερ και παίρνει αμερικάνικο διαβατήριο. Πηγαίνει για λίγο καιρό στην όπερα του Άμστερνταμ και ξαναγυρίζει στην Αμερική αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση των μπαλέτων του μαρκήσιου ντε Κουέβας, ντεπουτάρει με το Μπαλασίν και προτείνει τα σουρεαλιστικά σκηνικά του Μιρό και του Ντιφί. Το 1940 χορεύει για τελευταία φορά. Η συναναστροφή του με τους παριζιάνους σουρεαλιστές τον ωθούν να ασχοληθεί με την τέχνη. Φεύγει από τη Ν. Υόρκη και επιστρέφει στο Παρίσι για να γνωρίσει τον Βόλς και τον Φοτριέ. Η ζωή του από εδώ και πέρα είναι ένα συνεχές ταξίδι, κυρίως μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Με τη βοήθεια της δούκισσας ντε Γκραμόν, ανοίγει το 1944 την πρώτη του γκαλερί στην 55η λεωφόρο της Νέας Υόρκης με το όνομα "Hugo Gallery". Η Θεοδώρα Ρούσβελτ, επηρεασμένη από τους μύθους του Ηρακλή, του αλλάζει το όνομα από Κων/νος Κουτσούδης σε Αλέξανδρος Ιόλας. Εξαιτίας του πολέμου πολλοί καλλιτέχνες πηγαίνουν στην Αμερική. Δίνει χρήματα με το μήνα στους καλλιτέχνες του ώστε να τους κάνει να δουλεύουν γι αυτόν, ενώ τους κλείνει συμβόλαια που αργότερα γίνονται και ετήσια. Μερικοί από τους καλλιτέχνες που συνεργάστηκε είναι: Ρενέ Μαγκρίτ, Μαν Ρέι, Μαξ Έρνστ, Δοροθέα Τάνινγκ, Φερνάν Λεζέ, Κόπλει, Ζαν Κοκτώ, Ντε Κίρικο, Ιβ Κλάιν, Μάτα, Φερνάντεζ, Βίκτωρ Μπράουνερ, Μάρσιαλ Ράις, Άντυ Γουόρχολ, Ρενό, Φινότι, Κουνέλλης, Μάρα Καρέτσου, Λεονόρ Φίνι, Αρμάν, Πασκάλι, Λαλάν, Κρίπα, Φασιανός, Παύλος, Γουναρόπουλος, Τάκις, Μαρίνα Καρέλα, Αλέξης Ακριθάκης, Λαζόγκας, Τσόκλης και Κώστας Πανιάρας.
Με το πέρας του πολέμου πολλοί από τους συνεργάτες του καλλιτέχνες επιστρέφουν στην Ευρώπη. Έτσι, αναγκάζεται να ανοίξει γκαλερί αρχικά στη Γενεύη και μετά στο Παρίσι, τη Ζυρίχη, το Μιλάνο, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, την Αθήνα (κατά τη διάρκεια της δικτατορίας σε συνεργασία με τον Τάσο Ζουμπουλάκη), το Λονδίνο (1981) και τη Βηρυτό. Ανεβάζει τις τιμές των έργων από 100 σε 100.000 δολάρια. Οι κριτικοί πολλές φορές τον κατηγορούν ότι συμπεριφέρεται σκληρά απέναντι στους καλλιτέχνες του. Το 1943 παίρνει την αμερικάνικη υπηκοότητα. Η οικογένεια του τον έχει ήδη ξεγράψει. Σχέσεις διατηρεί μόνο με την αδερφή του Νίκη, η
Σταθούλης, Νίκος
Συγγραφέας
Ο Νίκος Σταθούλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε δραματική τέχνη στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη και δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας (1980). Σε ηλικία 23 ετών γνώρισε τον ζωγράφο Μίνω Αργυράκη και οργάνωσε ατομικές του εκθέσεις. Το 1983 γνώρισε τον αλεξανδρινό μαικήνα της σύγχρονης τέχνης Αλέξανδρο Ιόλα, με προτροπή του οποίου έγινε ο προσωπικός του βιογράφος. Από το 1983 συνεργάζεται σε έγκυρα περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ως σχολιαστής πολιτιστικών γεγονότων ("Ένα", "Καθημερινή", "Σκάι TV", "Ρ/Σ Σκάι 100,3", "Status", "Blue"). Από το 1989 έχει συγκροτήσει ένα από τα πλέον ενήμερα αρχεία κλαπέντων, πλαστών και αμφισβητουμένων έργων τέχνης ιδιωτικών συλλογών. Το 1996 άνοιξε και εξέθεσαν στην αίθουσα τέχνης Down Town Art Gallery, στην περιοχή του Ψυρρή, οι: Τάκις, Ράουσενμπεργκ, Γουόρχολ, Λαλάν, Ζαν Τινγκελί, Νίκι ντε Σαν Φαλ, Μιρό, Πικάσσο, Μαξ Ερνστ, Αλέξη Ακριθάκη, Ευγένιο Σπαθάρη, Μίνω Αργυράκη, Σωκράτη Σωκράτους, Μάρθα Λυμπέρη, Χριστόφορο Κοτέντο, κ.ά. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται ως σύμβουλος τέχνης σε ιδιωτικές συλλογές.
