ΕΡΩΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΕΡΩΤΙΚΟ ΛΟΓΟ

Περίληψη

Αυτό που ο ΜΚ εκπέµπει µε λακωνικό τρόπο είναι ένα πανανθρώπινο συναίσθηµα, που γίνεται εικόνα και ξετυλίγεται σαν φιλµ, διαγράφοντας µια οραµατική πορεία διαµέσου της ορθολογικής του σκέψης. Με είκοσι δύο ποιητικά στιγµιότυπα, ο Μάνος µπόρεσε να φτιάξει έναν πίνακα, µε όλες σχεδόν τις χρωµατικές αποχρώσεις του ανθρώπινου ψυχισµού, καθώς βιώνει την ερωτική εµπειρία. Ξεπερνά τον απλό ερωτισµό της έλξης, γίνεται πάθος, αναζήτηση, πάλη, πλοκή, αναγνώριση και τελικά αποδοχή του πεπρωµένου. Η µοναχικότητα είναι το κεντρικό σηµείο απ' όπου αρχίζει η αναζήτηση του έρωτα. Κι αυτός προβάλλει σαν όραµα, δίνοντας το συναίσθηµα της συνύπαρξης αλλά και συγχρόνως της αρχής και του τέλους σαν µια αναµµένη δάδα, στραµµένη στο έδαφος. "Όλα είχαν τελειώσει και η αίσθηση ότι µόλις ξεκίναγαν βάραινε την ατµόσφαιρα" Οι αισθήσεις, το πρωταρχικό σηµείο έλξης, µε µια απλή πινελιά υπερβαίνουν τις φυσιολογικές τους λειτουργίες, δηµιουργώντας µια νέα αρµονική σύνθεση: Αλίκη Ρουσσέν Κρόνεϋ Γιατί κάποιος γράφει; Τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον στο να καταγράψει συναισθήµατα και σκέψεις σε µια κόλλα χαρτί, αλλά και τι είναι η προσπάθεια να δει κα-νείς πίσω από την επιφάνεια τη διάχυτη πραγµατικότητα, που περιβάλλει τους ανθρώπους; (V. Woolf) Μήπως η ποίηση είναι το πραγµατικό σώµα της φιλοσοφίας, όπου η διανοητική κατασκευή δοκιµάζει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και δικαιώνει την κυνική διαπίστωση του επιστήµονα "ότι δεν είδα κανένα να αυτοκτονεί για ένα οντολογικό η επιστηµονικό επιχείρηµα" ούτε καν ο Γαλιλαίος που απαρνήθηκε την επιστηµονική αλήθεια για τη ζωή του (ο µύθος του Σισύφου). Προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτηµα γιατί οι ποιητές γράφουν, κατάλαβα µετά από χρόνια που ξέρω τον ΜΚ πως πολλές φορές γράφουν για να µη πεθάνουν από τη αλήθεια των άλλων, ή για να δουν πίσω από τα φώτα της σκηνής το πραγµατικό δράµα των ηθοποιών και όχι αυτό που θα παίξουν στη σκηνή.