ΚΑΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ

Περίληψη

Κάθομαι τώρα εγώ για να θυμηθώ, να συνταιριάξω και να γράψω όλα αυτά που άκουσα στα παραμύθια, αρχικά, και τις διηγήσεις, στη συνέχεια, και για πράγματα που διάβασα και στις εφημερίδες ή στα βιβλία. Για πρόσωπα άσημα και άγνωστα ή και σπουδαία. Και όλα αυτά να τα ανακατέψω, να τα ταιριάζω και να τα κάνω μέρη μιας ιστορίας ενιαίας και δημιουργικής...
Εδώ, οι ήρωες είναι πολλοί, οι βίοι τους εμπλέκονται, και αποτελούν φωτισμένα τμήματα ενός φόντου θολού, αλλά συγκεκριμένου, που και αυτό φωτίζεται σε κάποια σημεία, χαρακτηριστικά της ζωής των ηρώων... Θα ρωτήσει κανείς ποια ιστορία γράφουν οι καθημερινοί άνθρωποι, σε αντίθεση με τους ηγέτες τους, που χαράζουν τις ιστορικές εξελίξεις. Κι όμως, οι καθημερινοί άνθρωποι γράφουν την ιστορία, οι άλλοι τη σχεδιάζουν και την υλοποιούν μέσω των καθημερινών ανθρώπων...
Στη διάρκεια της συγγραφής, στα διαλείμματα, στους απολογισμούς, στις ανασκοπήσεις και στις απαντήσεις στα ερωτηματικά που προέκυψαν, αλλά και στη σύνδεση του παρελθόντος με το σήμερα και το αύριο, με βοήθησε η παρουσία και παρέμβαση του Αγγέλου. Ποιος είναι αυτός; Ας του δώσει ο καθένας την ιδιότητα που θέλει, ακόμα και το όνομά του ας αλλάξει. Για μένα, ήταν ο σύντροφος, παραστάτης και φύλακας άγγελος σε μια μακριά, αλλά ευχάριστη, νοσταλγική και διδακτική πορεία μέσα σε χώρους και σε ένα χρόνο που δεν χωρίζεται σε παρελθόν, παρόν και μέλλον.