ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Περίληψη

Όμως γιατί λέγονται μυστικοί; Όχι βέβαια γιατί κρύβουν κάτι, αλλά γιατί αυτό που οι ίδιοι είναι δεν διδάσκεται: Δεν μπορείς να περιγράφεις ή να διδάξεις σε κάποιον τη γεύση του κερασιού· πρέπει ο ίδιος να δαγκώσεις το κεράσι.
Μυστικό είναι, όχι αυτό που φυλάγεται κρυφό, αλλά το από τη φύση του αμετάδοτο.
Ο μυστικός πηγαίνει τόσο μακρυά που φτάνει κάποτε εκεί που ξεκίνησε. Διανύει το χώρο της σύγχισης, των δογμάτων και των θεωριών και φτάνει στο κενό, ή σωστότερα, στον χαοτικό χώρο, που βρίσκεται μετά από το τέλος και πριν από την αρχή. Το φτάσιμο στον χαοτικό χώρο είναι "ένας θάνατος εν ζωή", είναι η αποπροσκόλληση από το κάθε τι. Τώρα έχει πεθάνει σε όλα και γι' αυτό μπορεί να γεννηθεί μαζί με όλα. Τώρα που δεν ανήκει πουθενά, ανήκει παντού. Δεν βρίσκεται πια στη θέση ή στην αντίθεση· είναι η θέση και η αντίθεση. Δεν είναι ένας φιλόσοφος, αλλά ένας σοφός. Δεν ψάχνει για το νόημα της ζωής, αλλά ζει, είναι αυτός ο ίδιος η ζωή.