ΘΑΝΑΤΟΣ, ΠΕΝΘΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ. (Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΙΙ)

Περίληψη

Και μη μου προβάλεις την ένσταση; "Πώς μπορεί το σώμα να αναστηθεί πάλι και να γίνει άφθαρτο;". Όταν ενεργεί η Δύναμη του Θεού, δεν χωράει το "πώς". Και γιατί λέω για τον Θεό; Εσένα τον ίδιο σε έκανε δημιουργό, είτε με την σπορά, είτε με τις τέχνες, είτε με την ύλη και τα μέταλλα. Τα σπέρματα δεν γεννούν στάχυα, αν προηγουμένως δεν πεθάνουν και σαπίσουν και διαλυθούν.
Παρατηρείς τον κόκκο του σιταριού να σαπίζει και να διαλύεται, και δεν έχεις καμία αμφιβολία ότι θα αναστηθεί, απεναντίας η διάλυσή του αυτή αποτελεί σαφέστατη απόδειξη (για την ανάστασή του). Αυτό να συλλογίζεσαι και για το σώμα. Όταν βλέπεις τη φθορά του, τότε να φιλοσοφείς για την ανάσταση ακόμα περισσότερο. Γιατί ο θάνατος δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναίρεση της φθαρτότητας. Δεν καταστρέφει το σώμα, αλλά την φθαρτότητά του.
Το ίδιο μπορείς να παρατηρήσεις ότι συμβαίνει και στα μέταλλα. Οι ειδικοί σ' αυτά, παίρνουν το χρυσοφόρο χώμα, το βάζουν στο χωνευτήρι και παρασκευάζουν καθαρό χρυσάφι. Άλλοι, αναμιγνύουν την άμμο και άλλα υλικά και κατασκευάζουν καθαρό γυαλί. Εκείνο λοιπόν που κατορθώνει η δύναμη της φωτιάς, δεν μπορεί να το κατορθώσει η Χάρη του Θεού; Αναλογίσου πώς σε έπλασε από την αρχή και μην έχεις πλέον καμιά αμφιβολία για την ανάσταση.