ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΘΗΝΩΝ (1915-1961)

Περίληψη

Το 1915, το εκπαιδευτικό παράρτημα της Γαλλικής Σχολής Αθηνών που είχε ανοίξει τις πύλες του λίγα χρόνια νωρίτερα μετονομάστηκε σε «Ινστιτούτο» (Ανώτερο Ινστιτούτο Γαλλικών Σπουδών), μετεξελισσόμενο σιγά – σιγά σε ένα νέου τύπου εκπαιδευτικό και πολιτιστικό θεσμό, με ειδικές λειτουργίες, όπως η κατάρτιση των διδασκόντων γαλλικής γλώσσας και η διοργάνωση διαλέξεων γαλλικής λογοτεχνίας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το ίδρυμα της οδού Σίνα θα αναπτύξει ολοένα και πιο εξωστρεφή δράση, εξελισσόμενο στον κυριότερο δίαυλο διάχυσης του γαλλικού πολιτισμού και της γαλλικής πνευματικής παραγωγής στην Ελλάδα, σε μια περίοδο κατά την οποία η Γαλλία εξακολουθούσε να ασκεί κυρίαρχη επιρροή. Η Κατοχή όχι μόνο δεν θα ανακόψει την ανοδική πορεία του Γαλλικού Ινστιτούτου, αλλά θα του επιτρέψει να ενδυναμώσει τις σχέσεις του με την ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα με τη νεολαία. Μετά το 1945 και ύστερα η πορεία του Ινστιτούτου θα είναι εξίσου εντυπωσιακή: διοργάνωση εικαστικών εκθέσεων, έκδοση νέων βιβλίων, κ.ά. ‘Ηδη από το Μεσοπόλεμο και ακόμη περισσότερο στη συνέχεια, το γαλλικό ίδρυμα θα αναπτύξει, επιπλέον, ισχυρούς δεσμούς με έλληνες στοχαστές και καλλιτέχνες όπως η Ελλη Αλεξίου, ο Γιάννης Γαϊτης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Νίκος Πουλαντζάς, ο Γιώργος Σεφέρης, η Διδώ Σωτηρίου, ο Γιάννης Τσαρούχης, και πολλοί άλλοι. Το παρόν βιβλίο βασίζεται σε αδημοσίευτα ή ανεκμετάλλευτα τεκμήρια και φωτίζει με νέους τρόπους όσα ήδη γνωρίζουμε ή έχουμε ακούσει από τους πολυάριθμους μαθητές που σπούδασαν εκεί από την ίδρυσή του έως σήμερα.