ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ; ΕΠΙΛΟΓΟΣ; Η ΔΙΑΛΟΓΟΣ;

Περίληψη

Με τις σχετικές για το Μάθημα των Θρησκευτικών Αποφάσεις του ΣτΕ ο «χάρτης» για τη
Θρησκευτική Εκπαίδευση στη χώρα μας αλλάζει ριζικά. Το Συμβούλιο της Επικρατείας,
επικαλούμενο, μεταξύ άλλων, ορισμένες διατάξεις του Συντάγματος, προσδιορίζει ότι ο
γενικός σκοπός του Μαθήματος των Θρησκευτικών θα πρέπει να είναι η «εμπέδωση και
ενίσχυση» της Ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης των μαθητών και μαθητριών, η οποία,
σύμφωνα με το εν λόγω σκεπτικό, «διαμορφώνεται σταδιακά, πριν ακόμη από την έναρξη του
σχολικού βίου, στο πλαίσιο της οικογένειας». (Απόφαση ΣτΕ 1749/2019 Ολομ.).
Ταυτόχρονα, οι Αποφάσεις αυτές προβλέπουν και την εισαγωγή ενός εναλλακτικού
μαθήματος για τους μαθητές και τις μαθήτριες που αιτούνται απαλλαγή. Είναι εύλογο ότι όλες
αυτές οι εξελίξεις γεννούν νέες προκλήσεις.
Με ποιον τρόπο αυτό το εγχείρημα μπορεί να συνιστά μία παιδαγωγική διαδικασία, τηρώντας
και ακολουθώντας τις προδιαγραφές που διέπουν ένα σχολικό μάθημα; Πώς θα μπορούσε να
διαμορφωθεί ένα μάθημα, εγκεντρισμένο στην Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, και την ίδια
στιγμή - εφόσον φιλοδοξεί να είναι ένα σχολικό μάθημα και όχι κάτι άλλο - να έχει την τόλμη
να αφουγκράζεται τα αιτήματα του μοντέρνου κόσμου, να διαλέγεται με την ετερότητα και να
χρησιμοποιεί λόγο που να «αντέχει» στην κριτική εντός του δημόσιου χώρου μιας σύγχρονης
δημοκρατικής κοινωνίας; Σε όλα αυτά επιχειρεί να δώσει απαντήσεις ο συλλογικός αυτός τόμος.