ΘΕΟΣΟΦΙΑ: ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

Περίληψη

Διάλεξη "Μπλαβάτσκυ 2001" από τον Τζέφρεϋ Φάρδινγκ που δόθηκε στην Καλοκαιρινή Σχολή της Θεοσοφικής Εταιρείας στο Γουίντσεστερ της Αγγλίας, στο Κολλέγιο Κινγκ Άλφρεντ την Κυριακή 29 Ιουλίου 2001

Εισαγωγή :

«Εσείς, λοιπόν, Αποκρυφιστές, Καμπαλιστές και Θεόσοφοι, γνωρίζεται καλά πως ένας Λόγος, παλιός όσο και ο κόσμος, μολονότι, νέος για σας, ήχησε στην αρχή αυτού του κύκλου και η δυνατότητά του, αν και δεν γίνεται αντιληπτή από τους άλλους, βρίσκεται κρυμμένη στους αριθμούς που συναποτελούν το έτος 1889. Ξέρετε πολύ καλά πως μόλις ακούστηκε μια νότα που δεν έχει ξανακουστεί από τους ανθρώπους αυτής της εποχής. Και πως μια Καινούρια Ιδέα αποκαλύπτεται ωριμασμένη από τις δυνάμεις της εξέλιξης. Αυτή η Ιδέα είναι διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη που γεννήθηκε κατά τον 19ο αιώνα. Είναι όμως ταυτόσημη με τη σκέψη που έδωσε τον κυρίαρχο τόνο και τη βασική γραμμή κάθε αιώνα, ιδιαίτερα του τελευταίου - απόλυτη ελευθερία σκέψης για την ανθρωπότητα.»

Η Θεοσοφία είναι στο σύνολό της μια πλήρης γνώση της Φύσης όπου ο άνθρωπος παίζει πρωταρχικό ρόλο. Το ανθρώπινο βασίλειο αποτελεί ένα στάδιο ζωτικής σημασίας, στο τεράστιο εξελικτικό πρόγραμμα, όταν ο «Άνθρωπος», ο στοχαστής γεννιέται. Η γνώση της Θεοσοφίας κερδίζεται από γενιές εκπαιδευμένων ερευνητών, μυημένων στα Αρχαία Μυστήρια. Διατείνεται ότι είναι μια έκφραση της Αλήθειας, η πραγματικότητα της ύπαρξης. Επομένως, δεν είναι ζήτημα εικασίας ή δοξασίας. Η ίδια η Φύση θεωρείται ως ένα σύνολο όλων εκείνων που την αποτελούν κατά ιεραρχική σειρά από τα κατώτερα μέχρι τα ανώτερα όντα, από τα στοιχεία που περιλαμβάνουν την ύλη του αντικειμενικού μας κόσμου μέχρι την εξελικτική κλίμακα μέσα από το βασίλειο της Φύσης προς τον άνθρωπο και ακόμα πιο πέρα, μέχρι το βασίλειο του υπερανθρώπινου. Η Θεοσοφία θέτει ως προϋπόθεση βαθμίδες υπεράνθρωπων όντων τα οποία, ως συλλογικά όντα με τη συσσωρευμένη σοφία τους και γνώση, αποτελούν του «δημιουργούς» και τους «άρχοντες» του πλανητικού μας συστήματος.