ΜΠΡΕΤΣΙΑ (ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΟΛΛΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ)

Περίληψη

Η Μπρέτσια είναι μια συλλογή αφηγήσεων μικρής φόρμας που συνδυάζουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, αναστοχασμούς, κοινωνικές παρατηρήσεις και φανταστικές εικόνες. Εναλλάσσονται με λήμματα εγκυκλοπαιδικής φύσης και μικρά ποιητικά αποσπάσματα.
Στη Μπρέτσια, αποτυπώνεται μια εμπειρία δομημένη από θραύσματα μνήμης, εικόνων
και προσωπικών ιστοριών. Μέσα από σύντομες ιστορίες, η Συριοπούλου συνθέτει μια αστική ποιητική που εξερευνά θέματα όπως η περιθωριοποίηση, η αγάπη, η αρχιτεκτονική και οι ανθρώπινες σχέσεις, η συνάφεια, η ατομική και κοινωνική ταυτότητα, η φύση και το τεχνούργημα, ο έρωτας και η απώλεια.

Η συγγραφέας εισχωρεί με το δεύτερο βιβλίο της σε έναν κόσμο όπου σώμα, φύση και
φθορά αξεχώριστα, συμπιέζονται μέσα στο χώρο από την εμπειρία της μετάβασης- μετακίνησης. Το κείμενο εμφανίζεται όπως το ομώνυμο πέτρωμα: σπασμένα κομμάτια αρθρωμένα σε μια νέα, συμπαγή ενότητα. Το σώμα δεν είναι μόνο ανθρώπινο· είναι οργανικό, γεωλογικό, υλικό. Πληγές, δυσμορφίες, διάβρωση, παραμορφώσεις περιγράφονται με ωμή σαφήνεια, ενώ η φύση -οι πέτρες, τα φυτά, τα βιολογικά κατάλοιπα- λειτουργεί όχι ως διακόσμηση αλλά ως αναπόσπαστο μέρος της ίδιας της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο άνθρωπος δεν στέκεται απέναντι από τη φθορά· ανήκει σε αυτήν. Το αστικό τοπίο συγκρούεται με τη μνήμη της φύσης. Η μνήμη της ύλης απολιθώνεται σε μορφή ταξινομήσεων. Η Συριοπούλου χρησιμοποιεί τη λειτουργία του ασήμαντου με τις ίδιες εμμονές που συναντάμε και στις Bagatelles της οδού Αλκαμένους (εκδ. Μετρονόμος, 2024), για να μιλήσει για το δημόσιο και το κοινό.