ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΞΗΜΕΡΩΣΗΣ

Περίληψη

Κανενός μητέρες, κανενός κόρες, κανενός έρωτες, κανενός γειτόνισσες, κανενός θείες.

«Δεν ήταν και κανένα νέο ότι οι τραβεστί εκδίδονταν για να συντηρήσουν τα μικρότερα αδέλφια τους και να στείλουν λεφτά στα σπίτια τους, σε μακρινές επαρχίες ή στο εξωτερικό. Εκείνα τα λεφτά τα έδιναν στ' ανίψια τους ή στα παιδιά των φιλενάδων τους. Ως θείες, θετές μανάδες ή μητριές, κανείς δεν αγνοούσε ότι εδώ και πολλά, πάμπολλα χρόνια, οι τραβεστί αναλάμβαναν το ρόλο που κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορούσε ή δεν ήθελε ν' αναλάβει, ούτε καν το κράτος, δηλαδή εκείνη την αγάπη χωρίς όνομα, χωρίς καταστατικό, εκείνη την αταξινόμητη αγάπη…»

«Σ' αυτό το δεύτερο μυθιστόρημά της, η Σόσα Βιγιάδα εξημερώνει τη γραφή της όπως η τραβεστί πρώην πόρνη και νυν σταρ του θεάτρου ηρωίδα της προσπαθεί να εξημερώσει τη ζωή της, δοκιμάζοντας την ηρεμία ενός ''συμβατικού'' γάμου. Η επιτυχία και η οικονομική ευμάρεια, η ανακωχή με τους γονείς της, ο οροθετικός, τρυφερός υιοθετημένος γιος και ο εκπάγλου καλλονής γκέι δικηγόρος σύζυγος που της δείχνουν την αγάπη τους - όλ' αυτά είναι, απλώς, τα συστατικά του αστικού εφησυχασμού που κρύβονται πίσω από τη φαινομενική αποδοχή της διαφορετι- κότητας. Είναι η έκφραση του ''πνεύματος της εποχής'' που δεν μπορεί ν' αντισταθεί στη ρουτίνα και την ανία του έγγαμου βίου, ακόμα κι αν αυτός περιφρονεί τη μονογαμία και αποδέχεται την απόλυτη σεξουαλική ελευθεριότητα. Ανάμεσα στο τραγικό της Ντυράς και το εκκεντρικό του Αλμοδόβαρ, η διάσημη και επώνυμη ηρωίδα του βιβλίου (η ''θεατρίνα'' χωρίς καθορισμένο όνομα…) σκιαγραφεί τη ζωή από τη στιγμή που η καταπίεση και οι εντάσεις παύουν να βασανίζουν την καθημερινότητά της, και η αντίσταση στη μικρότητα και τη χαμέρπεια αποτελεί καθαρά προσωπική επιλογή»