ΙΜΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ-ΠΟΙΗΤΕΣ

Περίληψη

Όταν είδα πρώτη φορά το «πανόραμα» των άμορφων κειμένων αυτής της συλλογής, ανάβλυσε στο μυαλό μου αυθόρμητα η γνωστή ρήση του Σωκράτους «λίθοι τε και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως μεν ερριμμένα ουδέν χρήσιμα έστιν». Έτσι μου φάνηκαν όσα απαρτίζουν αυτή τη συλλογή. Ατάκτως ερριμμένες - όμως σκέφτομαι ότι τουλάχιστον απέφυγα τη εικαστική μονολιθικότητα του πεζού αν και αμφιβάλλω κι εγώ ο ίδιος για την ουσιώδη νοηματική συνοχή τους.

Όσα περιέχονται σε αυτή τη συλλογή, προέρχονται από αναρτήσεις στο «βιβλίο των προσώπων» και αποτελούν μια βιωματική προσέγγιση της επαγγελματικής ζωής μου μέσα από τις απροσμέτρητες αφορμές Συνειδητότητας που μου παρέχει, μετά από τόσα χρόνια ενεργού αλληλεπίδρασης με τους εμπλεκόμενους στο διαρκές εγχείρημα της Υγείας. Είναι γραμμένες σε «άρρυθμο πεζό τροχασμό», ένα επινοημένο μείγμα πεζού και έμμετρου λόγου - και ζητώ συγγνώμη από τους ειδικούς για την αυθαιρεσία του ορισμού. Δεν θα είχαν διασωθεί αν δεν γράφονταν και προβάλλονταν στο Βιβλίο των Προσώπων άμεσα, τη στιγμή της εμπύρετης αλληλοτροφοδότησης με τα γεγονότα που τα πυροδότησαν -και ομολογώ πως λειτούργησαν ως αυτοσχέδια ψυχοθεραπεία.

Η ουσιωδώς ενιαία αυτή αφήγηση εκκινεί από την παράθεση πορτραίτων διαφόρων παραγωγών υπηρεσιών και προϊόντων Υγείας στην καθημερινότητά τους και συμπληρώνεται με εικόνες του ταραγμένου Παρόντος, καθώς αυτό ενσωματώνεται άναρχα στο απροσδιόριστο Μέλλον.

Τα «ολιγόλεκτα τυραννικής απόσταξης» στο τέλος είναι μια απόπειρα «εγχειριδίου πλοήγησης» για τον νέο γιατρό - ίσως μια μεταμόσχευση πικρής εμπειρίας, με διαρκή την προσπάθεια αποφυγής του «διδακτισμού».

Προπαντός χωρίς αυταπάτες πια, αφού νησίδες μόνο Ανθρωποκεντρισμού και Ιπποκρατικών Προταγμάτων είναι διασώσιμες - και εδώ ψιθυρίζει η διαβρωτική Νοημοσύνη της ύστερης ωριμότητας.  Προσδοκώ, αντίθετα με τη Σωκρατική διαπίστωση, οι ατάκτως ερριμμένες σκέψεις αυτές, παρά την ασυναρτησία τους, να αποδειχθούν χρήσιμες στον εθελοντή «μέτοχο» του εγχειρήματος αναγνώστη.