ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Περίληψη

Η τραυματική πορεία της εθνικής μας αυτό/εκπλήρωσης, όπως αυτή σημαδεύτηκε από την έκβαση της Επανάστασης του '21 που οδήγησε στην ανάπηρη ανεξαρτησία, αλλά και όπως επίσης, καθόλου τυχαία, οριστικοποιήθηκε με την ανεπανόρθωτη εθνική συμφορά του '22, μας άφησε ως ταυτοτική κληρονομιά της, τα μεγάλα φορτία των ανεκπλήρωτων καημών.
Τρεις από τους μεγάλους αυτούς καημούς επιχειρεί να αναδείξει ο Λαοκράτης Βάσσης στο νέο του αυτό βιβλίο, με επίγνωση του αδυσώπητου βάρους των ιστορικών τετελεσμένων, αλλά και σε σφοδρή αντιπαράθεση με τα κατασκευάσματα του σύγχρονου ιστορικού αναθεωρητισμού.
Οι τρεις αυτοί καημοί στους οποίους επικεντρώνει την προσοχή μας είναι: Πρώτον, το αξιακό διατακτικό που μας άφησε η νικηφόρα, πλην ανολοκλήρωτη Επανάσταση του 1821, ορίζοντας τις αναπαλλοτρίωτες και αντιστασιακές συντεταγμένες του Ελληνισμού ως ταυτοτικό θεμέλιο της συλλογικής μας ψυχής και ως υπαρξιακή αναγκαιότητά μας. Δεύτερον, η αλήθεια για το Μακεδονικό. Γιατί ό,τι κι αν λέγεται, το «Μακεδονικό» δεν λύθηκε. Αν λύση είναι το να βγει το κεντρί του «μακεδονισμού» απ' τη ράχη μας… Γιατί, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, με πειστική σοβαρότητα, πως η αφύσικη αναγνώριση, με την Συμφωνία των Πρεσπών, Βόρειας Μακεδονίας των… Μακεδόνων, με μακεδονική γλώσσα, μακεδονική ιθαγένεια και μακεδονικό λαό, που είναι η απόλυτη νομιμοποίηση του «μακεδονισμού» συνιστά και λύση του προβλήματος. Τρίτον, τέλος, η ανοικτή πληγή της Κύπρου, όπου η ίαση του μεγάλου εθνικού τραύματος της διχοτομημένης Μεγαλονήσου είναι, αυτονόητα, υπαρξιακή εθνική αναγκαιότητα και απόλυτη εθνική προτεραιότητα. Χωρίς κανένα περιθώριο πονηρών επικαλύψεων, ελαστικοποιήσεων και ουδετεροποιήσεων, όπως στην σπαταλημένη μεταπολιτευτική πεντηκονταετία, με το «η Κύπρος κείται μακράν».
Πενήντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση της Χούντας και δεκαπέντε μετά την υπαγωγή μας σε μνημονιακό καθεστώς, με τα ερωτήματα να πληθαίνουν για το ποια Ελλάδα θέλαμε και σε ποια Ελλάδα ζούμε, το βιβλίο το